دسته‌ها
لحظه نگار

لحظه نگار: پروفسور جان نش

معرفی می‌کنم: پروفسور جان نش. از خوب‌های پیچک. بیش از ۵ ماهه که همراهیشون می‌کنم. با این که در فصل سرد سال بودیم رشد قابل توجهی داشتن. عکس روزهای اول رو توی اینستاگرام گذاشته بودم. (+) خوبی اینستا اینه که کسی یادش نمی‌مونه و اگه نمی‌تونستم این مدت نگهش دارم، کسی به روم نمیاورد. ولی حالا که موفقیت نسبی داشتم می‌تونم بزارمش تو وبلاگ.

البته یه آزمون بزرگ پیش رو داره به نام تعطیلات عید. متاسفانه پروفسور تو خوابگاه ساکنه و من چند هفته‌ای نمی‌تونم همراهش باشم. نمی‌دونم می‌تونه دووم بیاره یا نه. چند تا مطلب خوندم که چطور میشه گیاه‌ها رو وقتی نیستی آب بدی. بعضیاش با توجه به مقیاس گلدون قابل اجرا نبود، بعضیا هم برای بیشتر از یه هفته جواب نمیداد. فعلا راهی که به ذهنم می‌رسه اینه که گلدون رو بزارم تو یه ظرف یکم بزرگ‌تر و توی ظرف بزرگ‌تر آب فراوان بریزم و راه درروی هوا از بین گلدون و ظرف رو با کاغذی یا چسبی چیزی بپوشونم که آب (حداقل مستقیما) بخار نشه. پذیرای پیشنهادات شما برای کمک به پروفسور هستیم.

اگه از این آزمون موفق بیرون بیاد حتما گلدونش رو عوض می‌کنم. فکر کردم اگه تو فصل سرد عوض کنم ریسکش زیاد میشه. منتظر بهاریم.

۱۲ دیدگاه دربارهٔ «لحظه نگار: پروفسور جان نش»

سلام
اقای نظری من مطلب شما را تازه خواندم -فک کنم یکم دیره واسه پیشنهاد روش آبیاری دادن- با این حال شاید روش هایی که من در بلاگم گفتم امسال بتوانید استفاده کنید. خوشحال میشوم روش های منو را هم بخوانید و اگر امتحان کردید تجربتون را در همان مطلب انتقال دهید،اینم لینک مطلب من:
https://www.chaaredan.ir/آبیاری-گیاهان-هنگام-سفر/

سلام ادریس.
اون موقع که داشتم تصمیم می‌گرفتم اینکارو بکنم همچین فکری به ذهنم نرسید. الان هم که کار از کار گذشته و پروفسور تنها مونده، گزینه‌ی سهل الوصولی یادم نمیاد.

پاسخ

من اول رفتم یکم تو اینترنت (انگلیسی) سرچ کردم امیرمحمد. چند تا روش پیدا کردم. اما وقتی امتحانشون کردم فهمیدم این غربیا هنوز با کانسپت یک ماه تعطیلات عید نوروز آشنا نیستن. نهایتا واسه کریسمس میشد ازشون استفاده کرد. :))
یه روش خانم سودمند گفتن که به نظرم خیلی جالب اومد. فقط مشکل من این بود که گلدونم کوچیک بود، این بطری جا نمیشد. رفتم گلدون رو هم به دستور ایشون قبل بهار، بزرگ‌تر کردم. اما به طرز عجیبی گیاهی که تا چند دقیقه پیش، تو یه گلدون فسقلی جا میشد، باز هم اونقدر بزرگ بود که نمی‌تونستم از اون روش استفاده کنم. (احتمالا مصداق جدیدی از قانون پارکینسون)
خلاصه تصمیم گرفتم به جای اینکه بطری رو داخل خاک بزارم، یکم بالاتر از گلدون قرارش بدم و با نخ بهش آب برسونم. به این شکل شد نهایتا:

انجام اینکار چندتا نکته‌ی ریز داره:
علاوه بر سوراخی که برای عبور آب درست کردی، یه سوراخ هم برای ورود هوا باید ایجاد بشه، وگرنه جریان آب بعد یه مدت قطع می‌شه. (و بلاخره استفاده‌ای از فیزیک دبیرستان!)
با گره زدن اون قسمتی از نخ که توی آب هست، می‌تونی سرعت خروج آب رو تعدیل کنی. البته اینکار یکم آزمون و خطا لازم داره.
ضمنا باید حواست باشه که چند ساعت بعد از پایدار شدن بطری، سرعت خروج آب کم میشه و اون سرعت زیاد اولیه نباید گولت بزنه. (با وجود اون سوراخ هوا نتونستم توجیه فیزیکی برای این مورد پیدا کنم. خاک بر سر فیزیک دبیرستان)
راستی اون بطری سر بریده هم، تلاشی مذبوحانه برای مرطوب نگه داشتن هوا محسوب میشه. :))

پاسخ

سلام صدرا جان.
پروفسور می‌فرمایند که مدیران پیچک را از زمانی که برای دریافت امتیاز استفاده از نامشان، نزد جد بزرگ آمده‌اند می‌شناسد :))
البته اصلیت ایشان برمی‌گردد به پوتوس‌ها که از ریشه‌ی گل‌شیپوریان هستند. به پوتوس‌ها در بلاد فرنگ Devil’s Ivy هم گفته می‌شود ولی خوب ما رویمان نمی‌شود غیر از پروفسور بنمامیمش 😉

پاسخ

سلام.بالاخره پروفسور جان نش معروف رو ملاقات کردیم!
من نمی دونم اولش چه قدری بوده، ولی واقعا قشنگه.مشخصه خوب آفتاب خورده و خوب ازش مراقبت کردی.

ایمان جان ، گلدون رو باید اواخر زمستون عوض کنى ، زمانى که گیاه تقریبا خوابیده . ولى نگران نباش این پیچک تو از اون گل هاى مقاوم هست و چیزیش نمى شه .
در مورد آب دادن مى تونى یک بطرى یک و نیم لیترى رو بگیرى و یه سوراخ کوچیک با سوزن در قسمت کف بطرى به وجود بیارى بعد پر از آب کنى و به نحوى داخل گلدون بزارى تا به مرور آب به خاک بده .
موفق باشى :))

خوب شد گفتی خانم سودمند. آخه من و پروفسور یکم مشکل ارتباطی داریم. البته حرفامون رو کاملا متمدنانه به هم میگیم، اما به طرز انسان‌های اولیه می‌فهمیمشون :))
حتما میرم تو یه گلدونی می‌زارمش که بطری توش جا بشه. فعلا خودشه که تو بطری جا میشه :))
ممنون از راهنمایی 😉

پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *